Op weg met Monty! Mijn avontuur begint nu echt!
Op weg met Monty – eindelijk écht! Weg uit Utrecht, de vrijheid tegemoet! Na lang dromen, plannen en uitzoeken liet ik de stad achter me. Ik begon aan nieuwe avonturen, met Turkije als einddoel. Daarvoor maakten Monty en ik onderweg onze eerste kennismaking met de Alleenstrasse en Schwarzwald Hochstrasse — routes vol bochten, bossen en adembenemende vergezichten. Bovendien lagen nieuwe plekken, onbekende wegen en een heleboel indrukken voor ons klaar. Daarnaast stond ik open voor alles wat op ons pad zou komen. In deze blog neem ik je mee door onze eerste reisweek: van housemuziek op een P4N tot wildkamperen bij een verlaten skilift. Hoewel er geen strak schema was en ik geen grote plannen had, genoten we van het onderweg zijn. Terwijl we keken waar we uitkwamen. Kortom, het avontuur was begonnen.
Utrecht uit, Duitsland in: de reis begint
Hallo lieve lezers,
Op weg met Monty liet ik op zaterdag 17 mei Utrecht achter me. Voordat ik vertrok, had ik de avond ervoor gezellig gekletst en gegeten met mijn voormalige buurvrouw. Ria, bedankt voor het lekkere eten en het fijne bijkletsen!
Die nacht bracht ik door in Monty, geparkeerd voor haar huis. Daardoor sliep ik heerlijk rustig en was ik goed uitgerust om aan mijn eerste, best wel lange reisdag te beginnen. Ik had ongeveer 300 km voor de boeg.
’s Ochtends liet ik mijn haar kort knippen, zodat ik netjes op weg kon zonder meteen naar de kapper te moeten. Vervolgens dronk ik nog een kopje thee met Ria. Rond 10.30 uur was het echt tijd om te vertrekken.
De dag verliep redelijk voorspoedig, maar in Duitsland kwam ik steeds vaker wegwerkzaamheden, afzettingen en omleidingen tegen. Sterker nog dat bleef de volgende dagen zo. Ondertussen, terwijl ik op weg met Monty was, vroeg ik een paar keer hulp aan vriendelijke Duitsers. Daardoor kwam ik rond zes uur aan op de eerste P4N-camperplaats in Mendig.
De P4N (56743 Wohnmobilstellplatz Brauerstraße) was eigenlijk niet meer dan een gewone parkeerplaats tegenover de lokale voetbalclub. Er waren weinig voorzieningen: alleen een prullenbak, een plek om water bij te vullen en een gelegenheid om het chemisch toilet te legen.
Ondanks de harde housemuziek – die ik meer als herrie ervoer – sliep ik toch redelijk goed. Zo was ik voldoende uitgerust om met Monty weer op weg te gaan voor een dag vol nieuwe avonturen!
Smalle wegen en mooie stops
Zondag 18 mei stond op de planning. Mijn rit was korter dan anders, namelijk ongeveer 145 km, en zou uiteindelijk eindigen in Bad Kreuznach op een P4N-plek. Die plek was een schril contrast met Mendig. Deze camperplaats ligt naast een bierbrouwerij, vlakbij de rivier de Nahe. De plekken zijn mooi, met gras en gravel. Bovendien kun je bij de brouwerij goed en betaalbaar eten.
’s Ochtends, rond 9.30 uur, vertrok ik samen met Monty vanuit Mendig. Aanvankelijk leidde de route over vele kleine en smalle weggetjes. Ik genoot volop van de kronkelende wegen en het afwisselende landschap. Vandaag volgde ik de Alleenstrasse – een bijzondere route waar ik, op weg met Monty, vaak smalle lanen met bomen aan beide kanten tegenkwam. Deze route is ongeveer 3000 km lang en loopt van de Oostzee naar de Bodensee, waarmee het één van de langste routes in Duitsland is. Daarbij waren de wegen soms zo smal dat ik zelfs drie keer moest steken om een bocht te nemen, en vaak liep het ook flink omhoog. Mijn vuurdoop tijdens deze tocht! Naast het rijden stopte ik op mooie parkeerplaatsen bij wandelgebieden, waar ik mijn benen strekte met korte wandelingen. Verder waren er ondanks wegwerkzaamheden en omleidingen geen problemen, en zo bereikte ik rond 15.30 uur Bad Kreuznach.
Op de P4N-plaats rustte ik eerst goed uit en nam een douche. Omdat het restaurant Brau Werk bij de brouwerij goede recensies had, besloot ik daar te eten. Het was tenslotte zondag. Het eten was heerlijk en niet duur; voor ongeveer 25 euro had ik mijn buikje goed vol. Tot slot zette ik de beelden van de dag op mijn computer en kroop vroeg in bed. Zoals gewoonlijk eindigde opnieuw een mooie, op weg met Monty, dag vol indrukken en ervaringen.
Op weg met Monty: ganzengekwek en bochtige boswegen
Op maandag 19 mei was ik redelijk vroeg uit de veren en omdat het nog zo lekker stil was, wandelde ik een stukje langs de rivier – gisteren was ik daar helaas te moe voor. Het was erg leuk en fijn lopen langs de rivier. Ik kwam een familie nijlganzen tegen waarvan de jongen erg nieuwsgierig waren. Tot de zin van vader en moeder iets té nieuwsgierig. Dus toen ze te dicht bij me kwamen, werden ze luid teruggeroepen.
Watertanken en de weg op
Na ongeveer tien minuten wandelen keerde ik terug naar Monty, die op de P4N-plek stond. Daarna reed ik naar het apparaat waar ik water kon bijvullen. Ik vroeg aan een medewerker hoe het water bijvullen werkte, en hij hielp me vriendelijk. Hij heeft me zelfs niet laten betalen voor het vullen 😊! Iets wat je normaal gesproken wel moet op P4N plaatsen. Hij klikte steeds ergens op zodat er weer 10 of 20 liter water door de waterslang stroomde. Na ca 70l had ik weer een volle tank.
Tegen negen uur was ik weer op weg met Monty, klaar voor een lange rit van ongeveer 320 km naar een boondockplek bij een verlaten skilift in het Zwarte Woud. Ook vandaag was de rit weer erg mooi en net als gisteren stond hij in het teken van kleine, kleinere en kleinste weggetjes. Gelukkig niet zo een steile met hele scherpe, bijna haakse bochten als gisteren 😊. En dit alles vergezeld van mooie vergezichten.
Behalve rijden, stoppen op een paar mooie parkings en een korte boodschappen stop heb ik vandaag niets gedaan. Omdat de rit over de kleine weggetjes gaat, ligt de snelheid best laag. Met als gevolg dat ik dan ook laat op mijn op IOverlander uitgezochte plekje aankwam. Het was rond 18.30 uur dat ik aankwam bij mijn plekje in het Zwarte Woud. Na eten en opruimen heb ik nog wat gemaakte footage op de computer gezet. Daarna was ik te moe om nog te gaan verkennen. Dus dat maar uitgesteld naar morgen. Al met al eindigde zo weer een leerzame en fijne dag, op weg met Monty.
Op weg met Monty: avontuur tussen bochten, bergen en een warm welkom
Vandaag, dinsdag 20 mei, ging ik op weg met Monty onder een grijze lucht. Het was niet koud, maar een blauwe lucht met zon had ik natuurlijk liever gehad. Toch bracht de Alleenstrasse me, samen met een stuk Schwarzwald Hochstrasse, langs mooie vergezichten en dichte bossen. Rijden was best inspannend door het vele schakelen en de scherpe bochten, maar ik bleef genieten van de prachtige omgeving.
De wegen waren vandaag iets breder dan gisteren, waardoor ik beter door kon rijden. Echter, terwijl ik op weg was met Monty, stuitte ik opnieuw op wegafzettingen en omleidingen. De laatste lag op nog geen 10 kilometer van het huis van mijn tante en zorgde voor wat frustratie, omdat ik er totaal niet uitkwam. Gelukkig hielp een vriendelijke monteur van een Mini-garage in Ravensburg me verder. Hij legde uit dat ik eerst terug moest rijden, dan rechtsaf over een brug, en daarna de weg moest volgen langs twee plaatsjes waarvan ik de namen helaas ben vergeten.
Uiteindelijk kwam ik weer op de juiste weg naar Oberteuringen en naar mijn tante en neefje. Daardoor arriveerde ik ruim een uur later dan gepland. Gelukkig maakte dat niets uit. Het weerzien was warm en fijn. Natuurlijk waren we wat ouder geworden, echter, dat deed niets af aan de gezelligheid. Mijn tante, bijna 94, sprak Duits en ik Nederlands. Met mijn drie jaar jongere neefje sprak ik Engels. Hoewel we elkaar lang niet hadden gezien, voelde het alsof de tijd had stilgestaan.
Ik parkeerde Monty netjes voor hun garages, zodat hij niemand in de weg stond. Monty stond alweer te popelen – zijn motor gromde zachtjes, alsof hij zei: ‘Kom maar op, ik ben er klaar voor het volgende deel van ons camperreis-avontuur!’
Rust, klusjes en quality time
Van woensdag 21 tot en met zondag 25 mei gebeurde er weinig spectaculairs, echter, stilzitten? Ho maar. We hebben flink wat afgekletst met z’n drieën. Tussendoor trok ik er met m’n neefje op uit voor een paar wandelingen – door het dorp én even frisse lucht happen in Meersburg. Bovendien moest ook de kat naar de dierenarts.
Ondertussen pakte ik het looppad voor mijn tante aan. Onkruid eruit en het losse zand weg zodat het netter én veiliger is. De buxus kreeg meteen een strakke snoeibeurt. Daarnaast deden we tussen de klusjes door boodschappen en zijn we met z’n drietjes uit eten geweest. Even eruit, even genieten.
Ten slotte begon ik ook met het editen van mijn eerste vlog: Europe_Turkey_2025. Die komt eraan!
Nieuwsgierig naar wat er volgt? Hou m’n reisverslagen in de gaten want Monty en ik zijn nog lang niet uitgeavontuurd.
